به گزارش صنعت کار، ناکارآمدی صنعت خودرو در شناسایی و الگوسازی نظام طراحی محصولات جدید در سال های گذشته باعث شده تا امکان بومی‌سازی قطعات با چالش جدی مواجه شود این در حالیست که یکی از برنامه‌ها و دستاوردهای توسعه محصول، توسعه مراکز مهندسی تخصصی اعم‌از سخت‌افزاری و نرم‌افزاری قطعه‌سازان است که بی‌شک این اتفاق به ارتقای کیفیت تولیدات کمک خواهد کرد.احمدرضا رعنایی، عضو هیات مدیره انجمن تخصصی صنایع همگن، نیرومحرکه و قطعه سازی در با تاکید بر این که پشت هر نوآوری، افزایش توانمندی و استفاده از دانش فنی جدید خواهد بود، می گوید: وقتی خودروی جدید معرفی می شود همه دست اندرکاران تولید این خودرو را به سمت بومی سازی و تولید قطعات جدید این خودرو وا می دارد و از آن جا که گذر زمان فناوری های پیشرفته تری را وارد صنعت خودرو می کند، این روند باعث می شود تا قطعه سازان به سمت فناوری های جدید حرکت کنند.
وی دلیل دور ماندن و عقب ماندگی قطعه سازان در سال های اخیر را به چند دلیل می داند و می افزاید: مساله ای که در سال های گذشته وجود داشته و باعث شده تا قطعه سازان از این مسیر عقب بمانند و نتوانند خود را به روز کنند، رویکرد خودروسازان به واردات خودروهای سی بی یو و یا سی کی دی با هدف استفاده از منافع تولید این اقدام و پوشش سایر هزینه ها از اصلی ترین دلایل این امر بوده است.
این فعال صنعت قطعه ادامه می دهد: واردات قطعات از سایر کشورها به جای انعقاد قرارداد با قطعه سازان داخلی و همچنین عدم پرداخت به موقع مطالبات قطعه سازان با رویکرد قوی سازی بنیه مالی قطعه سازان از دیگر دلایل عقب ماندگی قطعه سازان در سال های اخیر بوده این در حالیست که در صورت تحقق هریک از این موارد این امکان وجود داشت تا آن ها علاوه بر تامین تولیدات روزمره، به سمت فناوری های روز حرکت کرده و تولید قطعات به روزتری داشته باشند اما با این حال نتوانستند این حرکت را انجام دهند و این امر باعث شد تا قطعه سازان ضعیف تر از همیشه باشند.
رعنایی در ادامه در پاسخ به این که آیا وجود تعداد اندک قطعه ساز در تولید محصول جدید خودروساز باز هم می تواند در به روزرسانی قطعه سازان و استفاده آن ها از دانش فنی روز اثرگذار باشد، تصریح می کند: اگر قطعات مورد نیاز خودروسازان به قطعه سازان و ساپلایرهایی سفارش شود که تولیدکننده محصولات پرتیراژ هستند، می توانند کمک کننده باشد چرا که این دسته از قطعه سازان بخشی از سرمایه خود را برای هزینه و سرمایه گذاری اولیه در اختیار دارند که این امر به قطعه ساز کمک می کند تا در ساخت قالب ها جلو باشد.
وی اظهار می کند: به طور قطع تولید خودروهای جدید در ابتدا با تیراژ پایینی صورت می گیرد و در این شرایط برای قطعه ساز به صرفه نیست تا نسبت به راه اندازی قالب های گران قیمت برای تیراژ اندک اقدام کند اما اگر خودروساز برنامه تولید افزایشی اعلام و تعهد به خرید از قطعه ساز داخلی کند امکان انعقاد قرارداد بلند مدت، سرمایه گذاری و دریافت تسهیلات برای قطعه ساز وجود دارد در این شرایط می تواند وارد حوزه تولید قطعات با تیراژ اندک شود در غیر این صورت موفق نخواهد بود.
نبود نظام مشخص در توسعه محصول از سوی خودروسازان و تکرار بر تولید محصولات قدیمی باعث شده تا میل به ارتقای فناوری و استفاده از ماشین آلات جدید کاهش یافته و نیاز به این فناوری ها از سوی قطعه سازان احساس نشود و نتیجه این امر، روندی است که امروز در صنعت قطعه و خودرو شاهد هستیم به طوری که 200 هزار خودروی ناقص در انتظار دریافت قطعات با فناوری بالا در پارکینگ ها خاک می خورند. از این لازم است خودروسازان در کنار راه اندازی اقداماتی همچون جهاد خودکفایی قطعات، نسبت به طراحی پلتفرم های جدید بر اساس آن چه در سند چشم انداز توسعه صنعت خودرو پیش بینی شده، اقدام کنند.
منبع: خودروکار
انتهای پیام/
