به گزارش صنعت کار، بررسی آمارهای منتشره نشان می دهد تولید اتوبوس – مینی‌بوس – ون نیز تا پایان مرداد ماه امسال نسبت به مدت مشابه در سال گذشته ۶۲.۳ درصد کاهش داشته است؛ به‌طوری‌که تولید آن در پنج ماه اول سال ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ به ترتیب ۱۸۸۹ و ۷۱۲ دستگاه بوده است. و اگر در آمار تفکیک شده ماه های گذشته به تولید اتوبوس نگاه شود می توان گفت که تقریبا تولید اتوبوس در ایران به حاشیه کشیده شده است.
دی ماه سال گذشته بود که امیرحسین قناتی مدیرکل سابق دفتر صنایع خودرو و نیرو محرکه وزارت صنعت، معدن و تجارت عنوان کرد: تولید اتوبوس معطل تامین نقدینگی خودروسازان است .او بزرگترین مشکل شرکت های خودروساز برای ساخت اتوبوس تامین نقدینگی شمرد و عنوان کرد که باید از سوی شرکت های حمل و نقلی و سازمان شهرداری ها این تامین نقدینگی انجام شود.
به گفته او توان ساخت داخل اتوبوس در کشور وجود دارد و در صورت تامین منابع مالی، شرکت های خودروساز آماده ساخت، تامین و تحویل آنها می شوند.
اما با به صفر نزدیک شدن تولید اتوبوس در کشور و نیازی که وجود دارد از سوی شهرداری واردات اتوبوس های دست دوم نیز بر سر زبان ها افتاد. که مجید کیانپور عضو کمیسیون عمران مجلس نیز همان زمان در این رابطه هشدار داد که قطعا نمی توان به بهانه کمبود اتوبوس در ناوگان حمل و نقل درون و برون شهری، اتوبوس هایی را وارد کرد که سال ها در دیگر کشورها کار کرده و امروز که فرسوده شده اند، با قیمت های کلان به کشور ما فروخته شود و پس از آن شاهد حوادثی همچون اتفاق دانشگاه علوم تحقیقات باشیم.
او با تاکید بر این که یکی دیگر از تبعات واردات گسترده خودروهای فرسوده، ورشکستگی کارخانه های تولید اتوبوس در داخل کشور است و با این اقدامات تولید اتوبوس دیگر توجیه اقتصادی ندارد عنوان می کند به نظر من بهترین راه کار برای رفع کمبود اتوبوس در داخل کشور، حمایت دولت و شهرداری ها از کارخانه های تولید اتوبوس در داخل کشور است، با این اقدام ضمن افزایش اشتغال در کشور، می توانیم اتوبوس های نو با استانداردهای قابل قبول را تولید کنیم.
در همین رابطه حسن کریمی سنجری کارشناس صنعت خودرو چندی پیش گفت «برای آنکه تولید اتوبوس را به انبوه سازی اتوبوس و روزهای اوج خود برسانیم لازم است که سرمایه گذاری درست و هدفمندی در حوزه تولید اتوبوس و طراحی بدنه آن صورت بگیرد. این سرمایه گذاری به رغم آنکه در بحث جایگزینی خودرو های فرسوده بودجه آن دیده شد اما متاسفانه این بودجه و اعتبار تخصیص پیدا نکرد.»
همچنین محمدرضا منصوری، عضو کمیسیون صنایع و معادن «بی‌تردید بحث بازگشت تحریم‌های صنعت خودرو و تاثیری که این مساله روی خطوط تولید شرکت‌های خودروساز گذاشته است، به‌عنوان اولین دلیل مورد توجه قرار دارد.»
او ادامه می دهد: «خودروسازان توانسته‌اند دربخش سواری توانستند بخش قابل‌توجهی از قطعات مورد نیاز خود را تامین و ذخیره‌سازی کنند، اما با توجه به اینکه تحریم‌ها اجازه جایگزینی قطعات مصرف شده را نمی‌دهند، شرکت‌های خودروساز طی سال جاری به دنبال کمبود قطعات با کاهش تولید مواجه شدند که این موضوع در بحث تولید اتوبوس نیز صدق می کند.»
منصوری می افزاید: قطعا نباید سرمایه گذاری در مورد تولید اتوبوس را به تاخیر انداخت چراکه ما از توانایی تولیدانبوه سازی موتور و گیربکس که در داخل وجود دارد باید استفاده کنیم و نباید از ظرفیتی که در کشور وجود دارد غفلت شود. اما به هرحال بحث تحریم تاثیر بسیاری در بخش تولید اتوبوس گذاشته است که امیدواریم دولت به جز بخش سواری نگاهی هم به تولید اتوبوس برای رفع نیاز داخل داشته باشد تا مجبور نشویم به واردات اتوبوس های دست دوم روی بیاوریم.»
همانطور که پیش تر مطرح شد وضعیت ناوگان اتوبوسرانی از نظر فرسودگی در شرایط مطلوبی قرار ندارد و در حالی که هربار به همین سبب شاهد حوادث تلخی درون شهرها و راه های برون شهری هستیم. معاینه فنی های بی اثر، به حاشیه کشیدن تولید اتوبوس به دلیل مشکلات موجود در صنعت خودرو و اجرایی نشدن طرح جایگزینی و نوسازی ناوگان درون شهری و برون شهری، همه و همه دست به دست هم داده تا همچنان شاهد حرکت خطرهای متحرک در جاده ها باشیم.
منبع: خودروکار
انتهای پیام/
