ماهنامه صنعت کار نوشت؛ در چنین فضایی بالارفتن ناگهانی نرخ ارز اقتصاد ایران را با بحران بزرگی روبه‌رو کرد و از جوانب متفاوت صنایع را متاثر کرد. در آخرین روزهای بهمن دولت توانست تا حدی بر این بحران فائق آید، اما متاسفانه بازهم بخش تولید بازنده اصلی این میدان بود.
وقتی سال‌های متمادی سیاست‌های انقباضی اقتصاد ایران را تحت‌فشار قرار دهد بدیهی است که با کوچک‌ترین اتفاقی آتش خفته زبانه بکشد و اقتصاد بیمار ایران را با خطر جدی روبه‌رو کند. افزایش ناگهانی قیمت ارز بار دیگر نشان داد اقتصاد را نمی‌توان به‌صورت دستوری کنترل کرد و تنها راه نجات آزادسازی اقتصاد است.
باید یک بار دیگر این سوال‌های اساسی را پیش کشید که چرا به‌رغم تجربه‌های متعدد، بازهم دولت‌ها بر کنترل بی‌منطق بازار ارز پافشاری می‌کنند؟ چرا از گذشته درس گرفته نمی‌شود؟ این سوالاتی است که گویا هیچ‌گاه پاسخ روشنی برایشان پیدا نمی‌شود.
اما بدیهی است ضربه‌ای که این‌گونه رفتار بر تولید می‌زند جبران‌ناپذیر است. ساده‌ترین اتفاق آن است که سرمایه‌هایی که می‌تواند تولید را جان بخشند به‌سوی بازارهای دلالی سوق پیدا کنند. سرمایه هوشمند است و به‌خوبی بازارهای سودده را شناسایی می‌کند و به‌سوی آن جذب می‌شود. شاید راه برون‌رفت از این مشکل از سویی، ایجاد یک فرهنگ اقتصادی عمومی باشد که مردم با درک تنش‌های اقتصادی در جهت جهشی ملی و همسو با دولت گام بردارند؛ از سوی دیگر، شفاف‌سازی عرصه‌های پولی و مالی به افزایش اقتصاد شکوفا و مبتنی بر تولید کمک خواهد کرد. بااین‌همه متاسفانه سیاست‌های پوپولیستی و آلوده‌به‌فساد ایران راه را بر این امر بسته است. اقتصاد ایران دیگر بیمار نیست؛ در حال احتضار است.
سردبیر ماهنامه صنعت کار؛ شهریار شمس مستوفی
انتهای پیام/
