به گزارش صنعت کار، مجید سلطانی شیرازی مدیرعامل شرکت تیغه های صنعتی تفتان در گفت و گو با «صنعت کار» با اشاره به فعالیت های این شرکت، اظهار کرد: در حال حاضر این مجموعه توانایی تولید بیش از 3 هزار نوع تیغه را دارا می باشد.
وی درباره تاریخچه این صنعت، بیان کرد: این صنعت حدود 30 سال است که در ایران پیگیری می شود. درواقع تا 30 سال گذشته به صورت کارگاهی، مجموعه هایی در این زمینه فعالیت داشتند اما این فعالیت به شکل امروزی نبود.
سلطانی شیرازی تصریح کرد: طی 30 سال گذشته تعداد محدودی مجموعه در این زمینه فعالیت جدی داشتند که در اواسط دهه 80 با شروع تحریم ها با مشکلات اقتصادی بسیاری روبرو شدند.
سلطانی شیرازی اظهار کرد: هدف ما از را اندازی این مجموعه این بوده که ضمن جلوگیری از خروج ارز از کشور کمک به استقلال صنایع داخلی بکنیم، زیرا بسیاری از تیغه های مورد نیاز در صنایع از محل واردات تامین می شوند. این در حالی است که امروز توان ساخت (بومی سازی) در کشور وجود دارد.
وی افزود: بزرگترین هدف ما افزایش توان تولید داخل است، زیرا این صنعت در ایران سابقه 30 ساله دارد.
به گفته سلطانی شیرازی، این صنعت هنری آمیخته با عشق است زیرا نمی توان به تیغه به عنوان یک قطعه نگاه کرد. یک تیغه با ظرافت ساخته می شود، درنتیجه ساخت تیغه نوعی قطعه سازی ممتاز است. به همین دلیل تیغه سازان صرف در ایران به ندرت فعالیت داشته و بیشتر در کنار قالب سازی بوده اند.
وی ادامه داد: جالب است بدانید شرکت تیغه های صنعتی تفتان در شرایط سال جاری یعنی بحران کرونا و مشکلات اقتصادی کار خود را آغاز کرده است.
مدیرعامل این مجموعه با اشاره به اهمیت تیغه سازی، بیان کرد: یکی از موضوعات مهم آن است که تیغه در تمام صنایع کشور کاربرد داشته و دارای نقطه برش هستند که باید از این محصولات استفاده کنند و بر این اساس است که این صنعت، صنعتی استراتژیک در ایران است.
سلطانی شیرازی ادامه داد: درنتیجه صنعت تیغه سازی یک صنعت بالادستی محسوب می شود و جای کار بسیاری دارد.
وی با اشاره به اشتغال زایی این مجموعه بیان کرد: مجموعه تفتان در حال حاضر به صورت مستقیم و غیرمستقیم برای 50 نفر اشتغالزایی داشته است. اما اگر تولید توسعه پیدا کند این رقم به 250 نفر می رسد. این اتفاق نیازمند توسعه تولید و حمایت های دولت است.
سلطانی شیرازی درباره مشکلات این صنعت، ادامه داد: امروز مهمترین مشکل تولید، تامین مواد اولیه است اما دغدغه ما تامین مواد اولیه خارجی نیست، بلکه معتقد هستیم شرکت های فولاد آلیاژی می توانند فولاد مورد نیاز ما را تولید کنند، اما باید مواد اولیه آنها تامین شود. زیرا این کارخانه ها توانایی بالایی دارند.
وی ادامه داد: اما مشکل دیگر بحث ماشین آلات است. متاسفانه ما نمی توانیم ستگاه های دست دوم را وارد کنیم از سویی دیگر خرید ماشین آلات نو نیز به دلیل مسائل تحریم امکان پذیر نیست. به همین دلیل امروز این صنعت با دستگاه های فرسوده مشغول بکار است.
سلطانی شیرازی در پایان تاکید کرد: جایگاه صنعت تیغه سازی به جهت آنکه صنعتی بالادستی است، جایگاه مهمی است اما آنطور که باید شناخته نشده و چندان به مشکلات آن پرداخته نشده است. هرچند گردش مالی در این صنعت قابل مقایسه با صنایع سنگین و سبک نیست، لیکن نبود یک تیغه در خط تولید، کارخانه معظمی را با یک سرمایه گزاری کلان متوقف می کند و خسارات سنگینی به بار آورد.
انتهای پیام/
