کمبود بحرانی مواد معدنی حیاتی

به گزارش صنعت کار، تقاضا برای مواد معدنی حیاتی در حالی افزایش می یابد که کشورهای بیشتری اهداف خالص صفر مندرج در توافقنامه پاریس را دنبال می کنند.  از آنجا که پردازش بسیاری از مواد معدنی ضروری برای انتقال تجدیدپذیر در تعداد انگشت شماری از کشورها از جمله استرالیا ، جمهوری دموکراتیک کنگو ، اندونزی و چین متمرکز است ، این می تواند چشم اندازهای انتقال سریع و کارآمد را سخت تر از آنچه انتظار می رود ، کند کند.

گزارش اخیر IEA با عنوان “نقش مواد معدنی حیاتی در انتقال انرژی پاک” بر اهمیت تأمین مواد معدنی در فن آوری های کلیدی انرژی پاک مانند خودروهای برقی و توربین های بادی تأکید کرده است.  این گزارش نتیجه می گیرد که بهره برداری مواد معدنی حیاتی باید در دهه های آینده به شدت افزایش یابد تا از خطرات احتمالی امنیت انرژی جلوگیری شود.

 قطعه گم شده پازل

به عنوان بخشی از گزارش خود ، IEA این واقعیت را روشن کرده است که نیازهای معدنی یک سیستم انرژی که از فناوری های انرژی پاک استفاده می کند ، بیشتر از سیستم سوخت های فسیلی است.

به عنوان مثال ، یک ماشین الکتریکی معمولی به شش برابر ورودی های معدنی یک ماشین معمولی نیاز دارد و یک نیروگاه بادی خشکی به 9 برابر بیشتر از یک نیروگاه گازی با اندازه مشابه به منابع معدنی نیاز دارد.

یافته های گزارش آژانس بین المللی انرژی به طور کلی نشان می دهد که عرضه جهانی و برنامه های سرمایه گذاری فعلی برای حمایت از انتقال سریع مورد نیاز برای تحقق اهداف توافقنامه پاریس کافی نیست.

این گزارش همچنین پیشنهاد می کند که تلاش هماهنگ برای رسیدن به این اهداف مستلزم چهار برابر شدن نیازهای معدنی برای فن آوری های انرژی پاک تا سال 2040 است.

در پاسخ ، IEA چند زمینه کلیدی را توصیه کرده است تا سیاستگذاران بتوانند اطمینان حاصل کنند که مواد معدنی حیاتی به جای تبدیل شدن به تنگنا ، انتقال سریعتر به انرژی پاک را ممکن می سازد.

برخی از این توصیه ها شامل ترویج منابع پایدار مواد معدنی حیاتی برای حمایت از انتقال سریع انرژی پاک است.  اهمیت دولت ها برای تعیین تعهدات بلندمدت خود برای کاهش انتشار  ترویج پیشرفت های تکنولوژیکی ؛  افزایش بازیافت برای کاهش فشار بر منابع اولیه ؛  حفظ استانداردهای زیست محیطی و اجتماعی بالا و تقویت همکاری بین المللی بین تولیدکنندگان و مصرف کنندگان.

 چشم انداز مس

برخلاف نفت که در نقاط مختلف جهان تولید می شود ، تولید مواد معدنی حیاتی با زنجیره های پیچیده تأمین همراه است و با افزایش اختلالات فیزیکی ، محدودیت های تجاری و سایر تحولات در کشورهای اصلی تولید کننده همراه است.

یک مثال خوب مس است که به دلیل استفاده از آن در تجهیزات الکتریکی مانند سیم کشی ، موتورها و ماشین آلات صنعتی در مقادیر زیادی مورد استفاده قرار می گیرد.

در حالی که هیچ کمبودی در مورد خود کالا وجود ندارد ، کیفیت سپرده های موجود در حال کاهش است زیرا تولیدکنندگان از استانداردهای محیطی و اجتماعی سخت تری برخوردار هستند.  به دلیل این عوامل ، قیمت مس در آوریل امسال به بالاترین سطح خود در یک دهه گذشته رسید و حدود 21 درصد افزایش یافت.

در حالی که شرکت ها این فرصت را پیدا کرده اند که وارد بازار مس شوند و سعی می کنند با ذخایر جدید معدنی درگیر شوند ، باز شدن معادن زمان زیادی طول می کشد ، بنابراین استراتژی های دیگری مانند بازیافت مس نیز در حال بررسی است.

از آنجا که مس همچنان به عنوان ماده ای حیاتی برای تقریبا تمام فناوری های انرژی پاک باقی می ماند ، انتظار می رود تقاضای آن طی سال های آینده به میزان قابل توجهی افزایش یابد.

 فرصت ها و چشم اندازها برای مواد معدنی حیاتی

در سناریوهای مربوط به لزوم اقدام برای جلوگیری از تغییرات بیشتر آب و هوا و پیامدهای آن ، افزایش تولید انرژی کم کربن برای تحقق اهداف آب و هوایی به این معنی است که تقاضای مواد معدنی از این بخش تا سال 2040 سه برابر می شود.

از آنجا که یک فرصت رشد بزرگ برای کشورهای غنی از منابع طبیعی با زیرساخت های موجود و یک چارچوب قانونی پایدار برای تامین منابع پایدار مواد معدنی مهم وجود دارد ، سایر کشورهایی که به دنبال استفاده از ذخایر معدنی مهم هستند باید پیامدهای زیست محیطی را که چنین عملیات می تواند به همراه داشته باشد ، در نظر بگیرند.  به عنوان مثال ، وقتی صحبت از صنعت مس می شود ، در حالی که نقش اساسی در تسریع انتقال سبز دارد ، “مهم است که تولید آن به مردم و محیط زیست آسیبی نرساند” .

فراتر از چالش حذف کربن زدایی فرآیندهای استخراج مواد معدنی و زنجیره تامین، برای بسیاری از اپراتورهای سراسر جهان ، تبدیل شدن به بخشی از راه حل ناکافی مواد معدنی حیاتی مستلزم در نظر گرفتن مسائل وسیع تر زیست محیطی و اجتماعی – از جمله مصرف آب و آلودگی ناشی از باطله است.

در کنار این موارد ، افزایش نیاز به سرمایه گذاری بیشتر در ارتقاء استراتژی های تولید مسئول برای پیشگیری ، کاهش و درمان عوامل بیرونی محیطی و اجتماعی منفی باید مورد انتظار باشد.

انتهای پیام/